Pada mulanya, itulah yang sy rasakan... Tapi, bila difikirkn balik, rsnya x kot... Sy x berharap seseorg itu memahami diri sy, tp terima sy seadanya.. Kewujudan sy untuk membantu dan sedaya mampu sy ingin menjadi seorang insan yg sentiasa memberi tp jarang menerima...
Bila kita susah, sedih, kecewa atau apa2 perasaan yg timbul di hati,memang benar kita mengharapkan orang lain memahami dan bertanya.. Tapi tidak dalam semua perkara.. Bila seseorang yang prihatin dan memahami perubahan kita bertanya tentang kita, memang itu sebenarnya cukup untuk membuatkan hati kita sayu apatah lagi menitiskan air mata... Ada insan yang memahami diri ini,betul x?
Sy cuba menyembunyikn apa yg sy rasa... apa yang sy nak cakap.. sebab sy manusia biasa,x mungkin terlepas dari melakukan kesalahan...
Maafkan sy kalau apa yang sy coretkan kali ini agak pelik+ntah apa2+sikit sangat..hehe...
Terima kasih sbb sudi baca dan sy akan cuba sentiasa memperbaiki dan meneruskan coretan ini...
by umisyazwani binti maridi, kuantan.
No comments:
Post a Comment